5 lesbiennes eten een quiche

Evan Linder is stichtend lid en voormalig artistiek co-directeur van The New Coordinates, een theatergroep uit Chicago, gesticht in 2008 en gespecialiseerd in wereldpremières van theaterstukken en musicals. Naast zijn werk als toneelauteur, acteur en regisseur doceert hij de cursus toneelschrijven aan de universiteit van Chicago.

Andrew Hobgood is stichtend artistiek directeur van The New Colony in Chicago, waar hij nieuwe muscials schreef en regisseerde, zoals “Tupperware: An American Musical Fable”, een veelzeggende titel. Naast schrijven, acteren en regisseren geeft ook hij les en publiceert hij rond de toekomst van het toneelschrijven en theater maken.

“5 Lesbians Eating a Quiche” werd voor het eerst geproduceerd door The New Colony in Chicago onder leiding van Evan Linder en Andrew Hobgood op 24 juni 2011, in een regie van Sarah Gitenstein. Het beleefde zijn New Yorkse première op 10 augustus 2012 op het New York International Fringe Festival, waar het de onderscheiding Best Overall Production haalde. Het stuk bleef in New York als een Off-Broadway productie in de Soho Playhouse tijdens het seizoen 2012 – 2013.

Intussen is “5 Lesbians Eating a Quiche” opgevoerd in minstens 35 staten in de VS, Canada, Australië, Denemarken, Spanje, Groot-Brittannië en Japan. Voor zover we hebben kunnen nagaan is het nog maar één keer eerder in het Leuvense gespeeld, bij de Dijlezonen in oktober 2019.

Opvallend bij de publicatie van “5 Lesbians Eating a Quiche” bij Samuel French in 2014 is dat de zes namen van de oorspronkelijke regisseur en actrices als co-writers worden opgegeven, wat doet vermoeden dat de uiteindelijke tekst het resultaat is van de groepsdynamiek.

Nederlandse vertaling van Gie Beullens
Deze amateurproductie wordt gebracht in samenwerking met Auteursbureau ALMO bvba

Jan Sprengers hoeven we intussen niet meer voor te stellen. “5 lesbiennes eten een quiche” is zijn zeventiende regie bij Toneel Heverlee in meer dan 30 jaar. Hij debuteerde in 1993 met “Ubu roi” en zijn meest recente producties zijn “Van Ridder Boudewijn”, “Central Park West”, “Desperado 2.0”, “Dwazen”, “Lang en gelukkig” en “Altijd ‘tzelfde”.

Als er al een rode draad zit in dit “oeuvre”, dan is het humor enerzijds en well written plays anderzijds. Geen doordeweekse komedies, maar wel altijd komische stukken. En altijd stukken die verdomd goed geschreven zijn.

Dat is niet anders met “5 lesbiennes eten een quiche”: op het eerste gezicht is het een dolkomisch stuk, maar onderhuids is er kritiek op de maatschappij en religie, nog altijd relevant zoveel jaar na de periode waar het in gesitueerd is. En verwacht je ook maar aan plezierige interactie.

5 lesbiennes op de scène, dat spreekt voor zich, maar minstens evenveel Zusters er omheen.

De Susan B Anthony Vereniging voor de Zusters van Gertrude Stein wordt gestalte gegeven door:
Hilde Serrien als Lulie, presidente
Kristel Verheyden als Wren, voorzitter Feestelijkheden
Katrien Favoreel als Ginny, secretaresse (en Engelse wetenschapper)
Rita Sepelie als Vern, voorzitter Gronden en Gebouwen
Lynn De Smedt als Dale, historica

Zij worden bijgestaan door:
De Zusters Quiche – Karine Van Balen, Jelle Delaitemps, Ilse Peeters en Sanne Vanhellemont – creatieve krachten die instaan voor kapsels, kleding, make-up en rekwisieten; dit zijn de jaren ’50, verwacht je aan oogverblindende jurken en flamboyante kapsels.

Geluid en licht zijn in handen van Kris Godart en Dirk Reynaerts.

Decor is er van Peter Craps, Patrick Desmet, Geert Fouquart, Albert Barette en een trits anonieme medewerkers die speelveld en publieksruimte elke keer opnieuw speelklaar maken.

Wim Strouven is de superbetrouwbare teksthulp.

Ruth Cloots tekent voor de productie en Jan Sprengers voor de regie.