26, 27 april en 3, 4 mei 2024
vrij 26 april 2024 om 20u15
zat 27 april 2024 om 20u15
vrij 03 mei 2024 om 20u15
zat 04 mei 2024 om 20u15
in Heilig Hart Heverlee
Linda en Mirko zijn al even getrouwd. Hij is DJ en samen hebben ze de clownsact Pipo en Tita. De relatie geraakt onder spanning wanneer Suzy op bezoek komt, de ex van Mirko. Zij heeft carrière gemaakt op Tenerife, in de karaoke en met aerobics op het strand.
Linda en Suzy waren bevriend toen ze een jaar of 8 waren. Linda was prinses en Suzy haar dienstmeid en samen gingen ze op bezoek bij Ridder Boudewijn, de 10-jarige broer van Linda. En toen was er de brand.
Huidige relatiespanningen en oude trauma’s wisselen elkaar af, bekampen elkaar, winnen soms en verliezen vaker.
Mathias Sercu is acteur, schrijver, regisseur, muzikant en zanger. In die laatste hoedanigheid won hij in 2009 de VRT-zangwedstrijd “Steracteur Sterartiest”. Veel bekender is Sercu als acteur en misschien meer nog als scenarist. Onlangs was er nog de tweede reeks van “Chantal” en in 2014 was er “Marsman”. Beide reeksen schreef Sercu, en in beide reeksen speelde hij mee.
Minder gekend is dat Sercu een achttal toneelstukken schreef, die hij zelf regisseerde en waar hij zelf in meespeelde. “Van Ridder Boudewijn” creëerde hij in 2007 bij theatergroep De Sprook, met onder meer zijn toenmalige vaste tegenspeelster Jits Van Belle.
Mathias Sercu komt ook geregeld in de media om aandacht te vragen voor kanker. Zowel zijn broer Sam als zijn zoon Tore zijn getroffen door de ziekte, waar Sercu in alle openheid over communiceert. Vorig jaar debuteerde Mathias Sercu als filmregisseur met “J’aime la vie”, een film die ook al rond de ziekte draait.
“Van Ridder Boudewijn” heeft alle kenmerken in zich die het werk van Mathias Sercu typeren. Er lopen enkele zware verhaallijnen door elkaar: een koppel dat in een relatiecrisis zit, getriggerd door de ex van de man die opduikt; een jeugdtrauma dat maar niet verwerkt geraakt; een spel van leugens en halve waarheden. Met die elementen zou je een loodzwaar drama kunnen opvoeren, maar niet zo bij Sercu.
Net als destijds in “Marsman” of onlangs in “J’aime la vie” verstaat Sercu als geen ander de kunst om zware thema’s op een luchtige toon te behandelen. Er zitten meerdere vrolijke en komische momenten in “Van Ridder Boudewijn” én – ook typisch Sercu – een onverwacht kantelmoment, dat het hele stuk in een ander daglicht zet.
Als de term tragikomedie op één stuk toepasbaar is, dan zeker op “Van Ridder Boudewijn”.
Jan Sprengers maakt intussen deel uit van het vaste meubilair van Toneel Heverlee. “Van Ridder Boudewijn” is zijn zestiende regie bij TH, in meer dan 30 jaar. Hij debuteerde in 1993 met “Ubu roi” en zijn meest recente producties zijn “Central Park West”, “Desperado 2.0”, “Dwazen”, “Lang en gelukkig” en “Altijd ‘tzelfde”.
Als er al een rode draad zit in dit “oeuvre”, dan is het humor enerzijds en well written plays anderzijds. Geen doordeweekse komedies, maar wel altijd komische stukken. En altijd stukken die verdomd goed geschreven zijn.
Dat is niet anders met “Van Ridder Boudewijn”: je kunt ermee lachen en er staat geen enkel woord te veel in, of op een verkeerde plaats, maar dat heb je als toeschouwer pas helemaal op het eind door.
Kleine gezellige ploeg is het die “Van Ridder Boudewijn” op poten zet.
Jan Moons (Boudewijn), Kristel Verheyden (Linda), Patrick Desmet (Mirko) en Isabelle Janssens (Suzy)
op de scène.
Rekwisieten door Lieve Van Isterdael.
Kleding door Isabelle Janssens.
Grime door Jelle Delaitemps, Ilse Peeters en Sanne Vanhellemont
Decor van Katrien Favoreel en Geert Fouquaert.
Opbouw door Patrick Desmet, Geert Fouquaert, Jan Moons, Jente Vanpoucke, Noah Vanpoucke en
Kristel Verheyden.
Geluid door Kris Godart.
Licht door Dirk Reynaerts.
Teksthulp door Wim Strouven.
Choreografie van Esther Wallace.
Programma door Marie Vanhellemont.
Regie van Jan Sprengers.
Dat is het zowat. En natuurlijk de hele TH-catering en -ontvangstploeg om je hartelijk te verwelkomen in
Heilig Hart Heverlee.