9 en 10 april 2022
zat 09 april 2022 om 20u15
zon 10 april 2022 om 15u15
in het Wagehuys in Leuven
Hoe leuk is het toch als er familie onverwachts op bezoek komt? Annecdotes ophalen, samen iets eten en drinken, even nostalgisch terugblikken op vroegere tijden. Vaak gaat het dan over koetjes en kalfjes, maar een echt gesprek voeren, dat kan dan zoveel deugd doen. Of toch niet? Soms kunnen er natuurlijk ook een paar lijken uit de kast vallen. Niet letterlijk dan, maar het kan er wel hevig aan toegaan. Onuitgesproken ruzies, geheimen, jaloezie…
“Aan het eind van de aspergetijd” is een drama van Frank Houtappels. Jaja, u leest het goed: een drama. De komische noot is echter nooit veraf.
Frank Houtappels (°1968) is een Nederlands acteur en schrijver voor toneel, televisie, film. Hij schrijft daarnaast ook liedteksten.
In 1992 studeerde hij af aan de Toneelschool Amsterdam en speelde mee met diverse bekende Nederlandse toneelgezelschappen zoals Toneelgroep Nieuw West, Toneelgroep Amsterdam, Stella Den Haag, Noord Nederlands Toneel en Mugmetdegoudentand.
Het acteren combineert hij met schrijven. De lijst met films, televisieprogramma’s en toneelteksten van zijn hand is indrukwekkend. Overbekende creaties zijn bijvoorbeeld “Gooische vrouwen” en “Ja zuster, nee zuster”.
Met “Aan het eind van de aspergetijd” won hij in 1994 de Mediamax-prijs voor “het beste nog niet opgevoerde toneelstuk”. Het stuk ging in première in 1996.
In 2021 werd Houtappels benoemd tot Officier in de Orde van Oranje-Nassau voor zijn bijdrage aan de Nederlandse cultuur. Dat hij in Nederland een gevierd auteur is, behoeft dan ook geen verder betoog.
Dit stuk lag al lang op tafel bij TH om ooit eens gespeeld te worden. Toen vorig jaar gezocht werd naar een nieuwe productie in tijden van corona en bij gebrek aan onze oude toneelzaal, kwamen we opnieuw bij dit stuk uit. Het mocht niet te groots zijn, lees: geen te grote ploeg acteurs, maar ook geen te groot decor. Dit stuk was dus geschikt: slechts 4 (bevlogen) actrices en een beperkt decor. De toneelkern vroeg dan ook aan Bieke Jorissen of ze dit wou doen. Ze had voordien immers al aangegeven dat deze productie haar wel aansprak.
Bieke over haar regie
Wie eerder al naar TH kwam kijken, kon “Om 8 uur aan de ark”, “Blootvoets in het Park “ en “De Wilde Zwanen” in mijn regie zien. Ik laat me echter niet graag aan één genre binden en ging daarom graag de uitdaging aan met “Aan het eind van de aspergetijd”.
Samenwerken met acteurs en technische mensen neem ik zeer letterlijk. Ieders inbreng is belangrijk en wordt overwogen. “Kunnen we dat niet anders interpreteren, mogen we dat decorstuk niet ergens anders zetten, kan er geen extra muziekstukje bij?” zijn enkele van de vaste vragen bij mijn regies.
Het meest boeiende aan regisseren vind ik een creatie maken door een ploeg mee te laten beslissen zodat iedereen er een stukje van zichzelf in terugvindt. En er van genieten natuurlijk…
We hebben deze keer geen grote ploeg, maar wel weer een zeer gemotiveerde bende.
Iedereen werkt op alle vlakken mee: zoeken naar rekwisieten, kledij, technische oplossingen, praktische beslommeringen…
Acteurs
Onze acteurs zijn voor de meesten al geen onbekenden meer: Rita Sepelie, Hilde Serrien, Isabelle Janssens en Lynn De Smedt brengen u met veel enthousiasme en spelplezier een avondje theater.
Rita neemt de rol van de kapster Anna op zich. Haar dochter, Sarah, die mee in het salon staat, wordt vertolkt door Lynn. Hilde speelt de oudere zus, de vrouw van de dorpsdokter en Isabelle (Belleke) gaat voor de figuur van de flamboyante jongere zus.
Om en Rond
Tina Vertommen, die moest passen voor één van de rollen, neemt voor ons met glans de rol op van “manusje van alles”: productieleider, souffleur, regie-assistente, …
Techniek
Peter Craps, Dirk Reynaerts en Arnout van Staeyen zorgen dan weer respectievelijk voor decor, licht en geluid.
Er werd door deze ploeg al heel hard gewerkt, in omstandigheden die verre van evident zijn. Digitaal repeteren of oefenen in geïmproviseerde repetitieruimtes en schipperen tussen de zieken of quarantaine-plichtigen door was wat men noemt “een uitdaging”. Maar Toneel Heverlee zou Toneel Heverlee niet zijn als we dit niet de baas konden. Soms wisten we niet hoe er aan te beginnen en op andere momenten liep het dan weer vanzelf, maar we hadden vooral veel plezier bij het “oefenen”.
Wij zijn er met de hele ploeg al ten volle voor gegaan en hebben er al veel plezier aan beleefd. We willen onze inspanningen dan ook graag aan jullie tonen en hopen jullie massaal te mogen verwelkomen op ons familiedrama.