TH-logo TH fotoTH fotoTH foto

Juffrouw Tania en andere verhalen

van Arne Sierens

Het stuk

Het wordt geen traditionele theateravond. We zijn gaan grasduinen in het oeuvre van Arne Sierens en hebben hieruit een nogal ‘bonte’ avond samengesteld.

De hoofdschotel is een eenakter, “Juffrouw Tania”, die we u niet in één keer presenteren. We hebben van de tijdsprongen in de tekst gebruik gemaakt om het stuk in negen ‘stukjes’ te verdelen. Tussenin, ter afwisseling, tonen we u een amalgaam van korte scènes, afkomstig uit ander werk van de auteur.
Voor het tekstmateriaal hebben we geput uit: “Dozen” (1994), “Moeder en kind” (1995), “Je pleure des bananes” (1989), “Napels” (1997) en “Juffrouw Tania” (1994).

“Juffrouw Tania” gaat over een jonge, vrolijke, assertieve madam, die met een smoes kan binnendringen in het huis en het gezinsleven van haar veel oudere minnaar. Alle pogingen om haar weer buiten te krijgen zijn tot mislukken gedoemd.

“Aan de oever van een rivier” is een, min of meer, gezongen dialoog tussen een jonge Vlaamse schrijver met liefdesproblemen en zijn Franstalige nonkel.
In “Thriller” laten we u lekker huiveren en ook genieten van een vreselijke moordpartij.
“’t Einde van ’t einde” is een absurde sketch over ons aller einde, met handige tips om er aan te ontkomen.
In “Sint Agatha” gaan de poppen aan ’t dansen als Keizer Quintilianus meent aanspraak te mogen maken op de mooie rondborstige maagd Agatha.
“Flurkske” gaat over een bizarre hond en “Katje” gaat, nu ja, over een poesje.
In “Wat vinde gij van mij?”, “Dozen”, “Griek” en “Sommige mensen” krijgen we wijsheden te horen waar we zelf nooit zouden opkomen.
“Jan en Lies” gaat dan weer over twee vroegrijpe kinderen met opspelende hormonen.
Verder is er ook nog “Raar”, over twee zussen met liefdesproblemen, en “Mia Delplanck”, over een traditioneel Vlaams gezin met een wel erg huwbare dochter.
Dit alles wordt voor u gespeeld, verteld, gezongen en uitgebeeld door twee actrices en drie acteurs, die naast Nederlands en Frans ook nog vloeiend Leuvens, Gents, Vissenakens en Herentals’ praten.
Ik wens u allen veel toneelplezier.

Francis Ringelé