Seizoen 2009-2010

Het schouwspel van Sinterklaas

van Dimitri Leue

• Regie
  • Eva Van Hoecke
• Met
  • Georges Christens, Frieda Duchateau, Colette Grégoire, Isabelle Janssens, André Smout, Jan Uytterhoeven, Marcel Valgaeren, Hubert Vanhellemont, Eva Van Houcke, Bea Vanlangendonck, Pascal Vranckx

Soortement van inleiding

In onze kindertijd speelde Sinterklaas een belangrijke rol in ons leven. Spannende weken braken aan eenmaal de Sint in het land was. Zijn aankomst in de haven werd rechtstreeks en nagelbijtend gevolgd op de televisie. Jarenlang werd hij op de kade opgewacht door Mies Bouwman, later ook Aart Staartjes en Wieteke Van Dort. De burgemeester sprak de Sint plechtig toe en dan volgde er een lange tocht door de stad, begeleid door het plaatselijke muziekkorps en vlaggenzwaaiende kinderen. Met een beetje geluk kwam Zijne Heiligheid een week voor Zijn verjaardag ook naar je eigen dorp, waar hij op zaterdagnamiddag vanachter de coulissen van het toneel in het parochiehuis te voorschijn kwam. Dan mochten we luidkeels de Pieten roepen, liedjes meebrullen, achteraf handjes schudden en vooral snoepjes rapen en diep onder de indruk zijn. De komst van Sinterklaas gaf ons een wonderbaarlijk warm gevoel in deze korte, donkere dagen. Nu en dan mocht je je schoen al eens bij de kachel zetten, voorzien van een wortel voor het paard, een sigaar en tekening voor de Sint en een fris pintje bier voor Piet. De volgende ochtend kon je haast niet wachten om te kijken of er al iets in je laarsje zat. Ouders maakten je de hele maand november duidelijk vooral lief te zijn en thuis flink mee te helpen, omdat je anders ‘in de zak‘ meemoest naar Spanje of van Piet ‘van de roe‘ kreeg. Ja, vroeger …

Tegenwoordig is de Heilige Man zijn verjaardag voornamelijk een groot multimediacircus geworden, waar commerciële instellingen zoveel mogelijk munt uit proberen te slaan. Vanaf begin oktober zitten grootwarenhuizen al ongeduldig te wachten om hun Sinterklaaswaar aan de man te brengen, en ware het niet dat Halloween tegenwoordig ook een Belgische feestdag blijkt te zijn, zouden we reeds twee maanden voor Klaasavond om de oren worden geslagen met de feestelijke voorbereidingen. Op die manier werd Sinterklaas langzaam maar zeker van onze kinderen afgenomen.

Godzijdank beseften enkele schrijvers, theater- en filmmakers dat het mysterie van Zijne Heiligheid dringend moest worden rechtgezet. Zo komt het, dat we de laatste jaren opnieuw enkele Sintpareltjes kregen, zoals de jeugdfilm "Het paard van Sinterklaas" en de televisiereeks "Dag Sinterklaas" van Bart Peeters en Hugo Mathijsen. Ook Dimitri Leue keerde terug naar de roots en verwelkomt sinds enkele jaren, in samenwerking met het Antwerpse jeugdtheater HETPALEIS, Sint en Zwarte Piet in die oude vertrouwde Mies Bouwman-stijl, zij het dan wel met een vleugje moderne humor en woordspelletjes.

Iets over de schrijver

Dimitri Leue zal bij velen onder jullie een belletje doen rinkelen als acteur uit "Windkracht 10" en "Team Spirit". Sommigen zullen hem dan weer beter kennen als presentator van het Ketnetprogramma “W@=D@”, dat hij samen met Pieter Embrechts maakte. En de meerwaardezoeker onder jullie kent hem vast en zeker als knettergekke "Jos Bosmans"-gast in "Het Peulengaleis" of als Kakkewiet in “De Liegende Doos”. Maar wat slechts weinigen weten is, dat Dimitri zijn tijd voornamelijk steekt in het schrijven en creëren van prachtig jeugdtheater. Samen met Tine Reymer schreef en speelde hij pareltjes als "Het kleine sterven", "Zee-Majeur" en "Zee-Mineur". In samenwerking met HETPALEIS maakte hij heerlijk kindertoneel en oorstrelend muziektheater zoals "Lodewijk, de koningspinguïn". En het is dus ook in samenwerking met HETPALEIS dat Dimitri elk jaar de Sint te gast heeft. Hij doet dat in zijn gebruikelijke stijl: jong, flitsend, vol woordspelingen, maar nooit zonder terug te keren naar de waarden uit de goede, oude doos.

Iets over het stuk

"Het schouwspel van Sinterklaas" belooft een voorstelling te worden vol meezingers, tromgeroffel, dubbelzinnige grappen, spanning en romantiek en hopelijk veel handengeklap, joelende kinderen en lachende ouders. Een nostalgisch en tegelijk hilarisch stukje theater voor klein én groot. Dus beste kinderen, vergeet zeker niet jullie ouders, grootouders, nonkels, tantes, meters, peters, juffen en meesters mee te brengen!! En wie weet dat, als jullie héél braaf zijn, er misschien nog wel een pakje volgt!!

Iets over de regisseur

"'t Kan verkeren", zei Bredero en daarmee sloeg hij de nagel op de kop. Wie had immers kunnen denken, toen ik een decennium geleden in een housesitting-avontuur stapte, dat ik bij Toneel Heverlee mijn tienjarig lidmaatschap zou mogen vieren met een regiedebuut.
Hoe het allemaal begon? In 1999, op de valreep van het millennium, vroeg Tina mij of ik met haar een jaar wilde samenwonen in een huis van familie die naar het buitenland moest. Ik kende Tina van mijn voordrachtopleiding aan het conservatorium; we hadden ook samen onze logopedieopleiding gedaan en we waren intussen goede vriendinnen geworden, dus waarom niet. Tina zou echter vele avonden van huis weg zijn, omdat ze bij TH had toegezegd om te figureren in Jesus Christ Superstar. En om geen hele avonden alleen te zitten in een vreemd huis, leek het ons leuk om samen in deze productie te stappen. Gelukkig hoefde ik geen audities te doen maar mocht ik dadelijk instappen bij die vrolijke bende. Veilig op de achtergrond kon ik mijn ogen uitkijken en aan den lijve ondervinden hoe producties vanuit het niets langzaamaan een geheel worden, hoe alle puzzelstukken stilaan ineen lijken te passen, hoe mensen op korte tijd naar elkaar toe groeien, hoe je een publiek stilletjes naar adem doet happen. JCS was een succes, voor TH, maar ook voor mezelf. De intense sfeer, de enthousiaste ploeg, het samen werken aan een groots geheel was voor mij een openbaring en proefde duidelijk naar meer. Dat meer kwam er in de gedaante van een rolaanbieding bij Toneel Vier. Daar hadden ze nog figuranten nodig voor hun "Geschiedenis van een paard". Ik engageerde me voor een tweede maal en ook deze productie werd een onwaarschijnlijk persoonlijke verrijking. Zo ging de bal al gauw aan het rollen. Bij Toneel Vier en het Vaartteater kreeg ik nog twee rollen aangeboden, die ik met veel plezier heb gespeeld, maar het was uiteindelijk Toneel Heverlee dat met mijn hart ging lopen. Diverse rollen werden mij in de schoot geworpen. Ik kreeg de kans om te spelen, te zingen en zelfs te dansen. Ik begon me met plezier ook achter de schermen in het werk te smijten, waardoor regie-assistenties, toneelkern- en bestuursfuncties niet erg lang meer uitbleven. En zo duwde het lot me, na tien jaar toneelervaring, in de regisseursstoel. Alweer een nieuwe kans, een nieuwe ontdekking, een nieuwe verrijking.