Archief: Drie Zusters

Drie Zusters - flyer

Drie Zusters
van Anton Tsjechov

Regie: Vital Schraenen

Met: Georges Christens, Anne De Backer, Guy De Smedt, Luc Derden, Renilde Foulon, Emilie Ringelé, Rita Sepelie, Geert Stabel, Gerrit Van den Breede, Tina Vertommen, Stijn Weygaerts en Andrew Wils

Speeldata:
zaterdag 26 januari 2008 - 20u15
vrijdag 1 februari 2008 - 20u15
zaterdag 2 februari 2008 - 20u15
zondag 3 februari 2008 - 15u

 

Ja, ik zal het maar toegeven, de geschriften van Anton Tsjechov behoren tot degene die ik zou meenemen op een verlaten eiland. Zowel zijn kortverhalen als zijn toneelstukken blijven bij elke herlezing boeien en geheimen prijsgeven. Als er van één auteur kan gezegd worden dat ‘je hem niet leest, maar de hij ù leest’ dan is dat Tsjechov wel. En dat, gewoonweg, omdat hij de mens in zijn hebbelijke en onhebbelijke veelzijdigheid heeft weten te vatten, zonder ooit te oordelen. In elk detail van een mensenleven schuilt een drama of een wonder, achter elke positieve opwelling zit een barst en na elke regen komt zonneschijn. Zo simpel én zo complex is het leven. En dat heeft dokter Tsjechov als geen ander weten neer te schrijven, op een manier die zo hedendaags blijft, zo klinisch helder, zo humorvol én zo vol van empathie, zo gelaagd, zo filmisch, zo muzikaal, zo bodemloos inspirerend én telkens weer confronterend. Enkele jaren geleden heb ik bij het Dionteater in Wilrijk “Oom Vania” geregisseerd. Het publiek heeft er blijkbaar van genoten. Later heb ik voor Ensemble Leporello een zeer experimentele versie van dezelfde oom, herwerkt door het enfant terrible van het hedendaags Engels theater Howard Barker, onder handen genomen... een passionele trip! En vorige zomer heb ik met Muziekmaatschappij Excelsior (een fanfare met topmuzikanten!) de straattheatervoorstelling Ljublju!” in elkaar geknutseld. Geïnspireerd door het theatraal oeuvre van Tsjechov maakten we een soort instrumentenopera voor een breed publiek. Veel muziek, veel beelden, geen tekst of bijna geen. Behoorlijk onverwacht en maf, inderdaad, maar toch ook behoorlijk trouw aan de meester! En toch krijg ik er blijkbaar niet genoeg van!

Reeds jaren heb ik zin om aan de slag te gaan met misschien wel het boeiendste en meest beklijvende, maar zeker ook het meest complexe toneelstuk van Tsjechov: “Drie Zusters”. Nog minder dan in andere van zijn stukken is hier een rechtlijnig samen te vatten verhaal te bespeuren. Het gaat veeleer om een kluwen van personages en hun emotionele perikelen gevat in vier sleutelmomenten (de vier bedrijven, de vier seizoenen!) uit hun leven. Het verloop van het stuk hier willen navertellen is zinloos en quasi onmogelijk en eigenlijk ook niet ter zake. Ooit vatte Jean Louis Barrault (Franse theatermaker) het verhaal van Drie Zusters” in drie zinnen samen: “1. Drie zusters dromen van Moskou. 2. Gaan ze naar Moskou? 3. Nee, ze gaan niet.” En daarmee moet u het voorlopig ook maar doen. En toch valt er meer te vertellen... Drie zusters die gekluisterd in hun verleden, hun dromen niet kunnen waarmaken, hun verlangens niet kunnen be-leven. Of het verhaal van een reeks personages-in-verval die, hoe meer zij spartelen om er bovenop te geraken, alsmaar dieper wegzakken. Nog meer dan in andere stukken schuilt achter elke nietszeggende zin een orkaan, achter elke grap een afgrond, achter elke blijk van verveling de onmacht of gewoon de onmogelijkheid om het leven recht in de ogen te kijken, ... hoe pijnlijk, hoe lachwekkend, hoe ontroerend, hoe herkenbaar, hoe tijdloos. Tsjechov liegt er niet om: onder de titel “Drie Zusters” staat, in tegenstelling tot vele andere van zijn stukken, wel degelijk het woord ‘drama’. Het drama van de uitzichtloosheid, van het onomkeerbaar verval, van de tijd die we niet kunnen tegenhouden. Dramatisch? Zeker, maar des levens én zo herkenbaar.

En Tsjechov zou Tsjechov niet zijn als de dramatische spanningsboog niet hand in hand zou gaan met komische elementen, als het impressionisme niet plots zou kantelen in uitbundig expressionisme, als het hopeloze niet gepaard zou gaan met relativeringsvermogen, als de harde realiteit niet vergezeld zou zijn van flarden poëzie, als de eenzaamheid niet geregeld zou zwichten voor de roes van het collectieve feestgewoel, als het cynisme niet geregeld overmeesterd zou worden door lyriek en helend emotioneel vuurwerk... En zo zie ik het ook. Tsjechov is niet de schrijver van de verveling, van de tijd die kabbelend verstrijkt, van de weemoedige herinnering, van de melancholie en de monotonie, maar die van de vurige emoties, van de tragi-komische mens, van het onophoudelijk streven doch onvatbare van ons bestaan, van de revolte, van het existentiële, van het leven zelf! Tout un programme, mijnheer Tsjechov! En ik kijk ernaar uit om, samen met Toneel Heverlee, deze boeiende uitdaging, deze ode aan het leven... met u te delen en ons daarna samen te bezatten met vodka!

Vital Schraenen, 03/12/07

 

3 Zusters 1 3 Zusters 5 3 Zusters 2 3 Zusters 4 3 Zusters 6 3 Zusters 3

 

Lees de nieuwsbrief van deze productie.

Bekijk de reportage op ROBtv (youtube)

Terug naar het archief

 

www.toneelheverlee.be - Contact - Laatst aangepast 7/5/2021 7:05