Archief: Famille d'Artistes

Famille d'Artistes
van Kado Kostzer en Alfredo Rodriguez Arias

Regie: Peter Van Bouwel

Met: Katelijne Billet, Ben. De Keyser, Geert De Wael, Jan Uytterhoeven, Hubert Vanhellemont, Eva Van Hoecke, Ruth Vercruysse, Esther Wallace

m.m.v. Academie voor Muziek en Woord Oud-Heverlee o.l.v. Carl Vandoorne
en El Rumbo Tango-Team

Speeldata:
zaterdag 24 november 2007 - 20u15
vrijdag 30 november 2007 - 20u15
zaterdag 1 december 2007 - 20u15
zondag 2 december 2007 - 15u

...en omdat je kindertijd voorbij is vergeet je dat je, om in de Hemel te komen, een schijfje nodig heb, in hout, glas of steen, dat maakt niet uit, de neus van een schoen en een mooie krijttekening, liefst in kleur.
(naar een fragment uit “Rayuela: een hinkelspel”, roman van de Argentijnse auteur Julio Cortázar)

... en met deze tekst begint onze lezing van “Famille d’Artistes”, want zoals altijd met Zuid- Amerikaanse auteurs, kan je makkelijk zeven verschillende versies of interpretaties vinden. En zo zien wij het.

Een hinkelspel

Buenos Aires ergens in de jaren vijftig. Een meisje hinkelt aan de rand van de stad, waar alle huizenblokken worden afgebroken om plaats te ruimen voor een nieuwe ringweg. Carmen huppelt van de aarde naar de hemel en terug en uit haar verbeelding ontstaan de figuren die dit toneelstuk bevolken: de familie Finochietto, migranten uit Italië aangespoeld in Argentinië met één doel: kunstenaar te zijn in het diepst van hun gedachten. Wars van alle regels en conventies, realiteit en redelijkheid. Precies die waarden waar Sitbon, een stadsambtenaar die moet nagaan of alle bewoners de panden hebben verlaten, voor staat.

De confrontatie tussen de fantasie van het meisje en de stugge wetsdienaar is de rode draad doorheen het stuk. Als in een poppenhuisje laat Carmen haar personages de gekste taferelen spelen, bedenkt ze de vreemdste situaties om zo te leren wat volwassenheid wel kan zijn. Van het poppenmoedertje dat voor het eten zorgt, over het meisje dat in een grootstad haar seksualiteit moet vinden tot het kind, dat doorheen de doolhoven en dwaalwegen van de aanstormende consumptiemaatschappij een plaatsje zoekt onder de sterrenhemel. Het wordt een hilarische zoektocht, waar de losgeslagen verbeelding van het meisje de vrije loop krijgt.

Een hoek af

Want van alle Finocchietto’s is, op zijn zachts gezegd, een hoek af. Je hebt de moeder met haar vier, of zijn het er vijf, kinderen en allemaal hebben ze een speciale artistieke gave: de een is pianiste, de ander zangeres of sterdanseres, dichter, schilder, fotograaf of helderziende. Maar allen zijn ze vooral niet wat ze zijn. Wat ze wel zijn, en dat maakt hen echt heel bijzonder, is kinderen van de tango. En die levensbron maakt hen onsterfelijk, wat er ook moge gebeuren. En dat is heel wat. Kom kijken en meegenieten naar wat zich allemaal afspeelt in de verbeelding van een kind op een hinkelbaan … liefst in kleur.

Het gebeurt zelden dat je de weg naar een toneelstuk vindt via de muziek, en dit is zo een van die wondere zoektochten. Want het is de opname van de toneelmuziek die Astor Piazolla voor dit stuk schreef die de weg getoond heeft. Ben. kwam ermee aandragen en de rest is geschiedenis, want in geen tijd kwam de naarstige toneelmachine van TH in werking, Liesbeth en Jos stortten zich op de vertaling en hertaling van de Franse en Spaanse teksten en in de Academie voor Muziek en Woord van Oud-Heverlee vonden we de ideale biotoop, om met de studenten van Carl Vandoorne, en ondertussen een hele schare vrijwilligers, de onsterfelijke muziek van Piazolla voor, tijdens en na het stuk te brengen, we zullen er zelf(s) op dansen.

Terug naar het archief